Historia Szkoły

RYS HISTORYCZNY SZKOŁY

Ze wspomnień emerytowanego dyrektora szkoły Józefa Tochowicza

NAZWY SZKOŁY OD 1940 r.:

1. Szkoła Administracyjno – Handlowa
2. Publiczna Szkoła Handlowa
3. Miejskie Koedukacyjne Gimnazjum Kupieckie
4. Miejskie Koedukacyjne Gimnazjum Handlowe
5. Liceum Handlowe
6. Liceum Administracyjno – Handlowe
7. Liceum Handlowe dla Dorosłych

Od roku szkolnego 1949/1950 – upaństwowienie szkoły:

1. Państwowe Koedukacyjne Liceum Administracyjno – Handlowe
2. Państwowe Gimnazjum Handlowe
3. Państwowe Liceum Handlowe

Od roku szkolnego 1951/1952 – przejęcie szkoły przez Ministerstwo Handlu Wewnętrznego:

Nazwa szkoły: Technikum Handlowe Ministerstwa Handlu Wewnętrznego (9 klas)

1 lipca 1953r. szkoła zostaje przejęta przez Centralę Rolniczą Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” w Warszawie i zmienia nazwę na:

Technikum Handlowe CRS „Samopomoc Chłopska”

Od roku szkolnego 1957/1958 istnieje 5-letnie Technikum Ekonomiczne (6 klas) – rok później powstaje Zasadnicza Szkoła Handlowa

Od grudnia 1963 roku szkoła przenosi się już na stałe do opuszczonego przez LO budynku przy ulicy Racławickiej 23; wcześniejsze adresy: budynek poklasztorny przy  
ul. Sobieskiego 1, budynek Szkół Podstawowych, ul. Sobieskiego 8, ul. Sienkiewicza 32

Od roku szkolnego 1964/1965 funkcjonuje 3-letnie Technikum Ekonomiczne
na podbudowie Szkoły Przysposobienia Rolniczego.

Od 1 września 1967 r.:

• 4-letnie Liceum Ekonomiczne
• Wydział dla Pracujących
• 3-letnie Liceum Ekonomiczne po SPR
• Szkoła Przysposobienia Rolniczego
• Zasadnicza Szkoła Handlowa ( od 1977 r. ZSZ nr 2)

Od 1 września 1975 r. – Zespół Szkół Zawodowych

Od 1 września 2002 r. – Zespół Szkół Nr 1 w Miechowie

LISTA DYREKTORÓW SZKOŁY:

1. Franciszek Łapka i Klemens Dębowski = od 1 września 1940 r. do sierpnia 1944 r.
2. Józef Wędzony = styczeń – marzec 1945 r.
3. Emil Biedrzycki = kwiecień 1945 r. – sierpień 1947 r.
4. Janina Buczyńska = wrzesień 1947 r. – listopad 1949 r.
5. Roman Kowalczuk = grudzień 1949 r. – sierpień 1960 r.
6. Stefan Bryliński = wrzesień – listopad 1960 r.
7. Marian Wilczyński = grudzień 1949 r. – marzec 1971 r.
8. Jan Kwaśniewski = wrzesień 1971 r. – marzec 1973 r.
9. Marian Krzysztowczyk dwukrotnie pełnił obowiązki dyrektora = kwiecień – sierpień 1971 r. i kwiecień – lipiec 1973 r.
10. Józef Tochowicz = 1 sierpnia 1973 r. – 31 sierpnia 2004 r.
11. Stanisław Kluza = rok szkolny 2004/2005 (wicedyrektor w latach 1984 – 2004)
12. Marzena Samborska = od 14 lipca 2005 r.

RYS HISTORYCZNY SZKOŁY

Ze wspomnień emerytowanego dyrektora szkoły Józefa Tochowicza

I – Od założenia do roku 1973

Powstanie pierwszej szkoły o profilu ekonomicznym w powiecie miechowskim przypada na bardzo trudny, ponury okres okupacji hitlerowskiej.

O świcie  1 września 1939 r. Niemcy przekroczyli granicę Polski rozpoczynając II wojnę światową, a już 6 września zajęli Miechów i przejęli władzę w mieście. Na terenach okupacyjnych Niemcy prowadzili politykę eksploatacji gospodarczej i eksterminacji ludności. Celowo i świadomie niszczono polskie szkolnictwo i oświatę. Zarządzeniem władz administracyjnych zamknięto wyższe uczelnie i szkoły średnie. Zezwolono na nauczanie tylko w szkołach powszechnych w okrojonym zakresie, eliminując z programu nauczania historię, geografię i literaturę polską.

W okresie przedwojennym, jedyną szkołą średnią na terenie powiatu miechowskiego było Gimnazjum i Liceum im. Tadeusza Kościuszki w Miechowie. Szkoła ta z początkiem października 1939 roku, zaraz po zakończeniu działań wojennych na terenie Polski rozpoczęła naukę z inicjatywy grona profesorskiego. Kierownictwo szkoły objął dyrektor Tadeusz Lech, założyciel gimnazjum w 1916 roku, a który w okresie przedwojennym pozostawał już na emeryturze. Nauka trwała niecały miesiąc, a po aresztowaniu dyrektora i kilku profesorów, została szkoła definitywnie zamknięta.

W odpowiedzi na represje okupanta, rozpoczęła się akcja „ tajnego nauczania”. Działalność ta miała początkowo charakter samonośny. W pracy korzystano z ukrytych przed okupantem tysięcy książek, skryptów i różnych pomocy naukowych. Sieć tajnego nauczania zorganizowała Tajna Organizacja Nauczycielska ( TON). Powiatową komórkę TON utworzył w jesień 1940 roku. Stanisław Pogoda, w następnym roku powołano Powiatową Komisję Oświaty i Kultury (PKOiK), w skład której wchodzili TON, a jej przewodniczącym został Stanisław Pogoda. Do zadań PKOiK należało organizacja    i nadzorowanie egzaminów promocyjnych i maturalnych. Tajne nauczanie prowadzili nauczyciele przedwojennego miechowskiego Gimnazjum, nauczyciele szkół powszechnych , studenci i absolwenci liceów. W tajnych kompletach uczyło się tu około 1800 uczniów. W Miechowie przewodniczącym egzaminów w zakresie „małej” i „dużej” matury był dyrektor Franciszek Łopatka. Praca w tajnym nauczaniu była bardzo trudna i niebezpieczna, ale popierało ją całe społeczeństwo. Wobec planowanego wyniszczania polskiej inteligencji, tajne nauczanie, przynajmniej  pewnej mierze, uzupełniało powstałe luki i przez to, zaraz po zakończeniu działań wojennych stosunkowo szybko nasza Ojczyzna odrobiła straty osobowe wśród inteligencji, co ułatwiło odbudowę kraju i dalszy jego rozwój.

Niemcy po opanowaniu urzędów i zakładów pracy potrzebowali do obsługi przeszkolonych pracowników, w tym z zakresu handlu. Stąd zgodzili się na otwarcie w Miechowie szkoły handlowej, rocznego oraz półtorarocznego kursu przygotowawczego do szkół zawodowych wyższego stopnia i rocznej Szkoły Administracyjna – Handlowej.

Naukę rozpoczęto we wrześniu 1940 roku. Grono profesorów składało się z nauczycieli byłego Gimnazjum i Liceum miechowskiego oraz nauczycieli różnych szkół handlowych z terenów zachodniej, północnej i wschodniej Polski.

W inauguracyjnej konferencji grona pedagogicznego szkoły udział wzięli: Franciszek Łopatka, Klemens Dąbrowski, Edward Bednarski, Helena Bukowska, Józefa Fritze, Jan Heczko, Leon Jarmundowicz, Tadeusz Kopczyński, Maria Marusińska, Aleksandra Karwat, Stanisław Naszydłowski, Władysław Sperczyński, Stefan Spiechowiecz, Kazimierz Świtalski, ks. Bronisław Świtszczewski, Bronisława Terlecka, Adam Trzos, Antoni Wala, Olga Woliczko, Wacław Sośniarz i Kazimierz Kułakowski. Dyrektorem szkoły został początkowo Franciszek Łopatka, potem Klemens Dębowski, przedwojenny dyrektor Państwowego Gimnazjum Spółdzielnego w Krzemieńcu. Naukę prowadzono w budynku Gimnazjum i Liceum przy ul. Racławickiej 23 (obecny budynek szkoły).

W maju 1941 roku klasa administracyjno – handlowa zdawała egzamin końcowy. Na egzaminie byli obecni przedstawiciele niemieckich władz oświatowych. Po wojnie otrzymane przez abiturientów świadectwa były uznawane przez nasze władze oświatowe za równorzędne z maturą, z tym że posiadający je byli przyjmowani do szkół wyższych po złożeniu egzaminu uzupełniającego.Od września 1942 roku istniała już tylko jedna Publiczna Szkoła Handlowa posiadająca 4 oddziały klasy I-ej i 2 oddziały klasy II-ej. Zarządzeniem władz okupacyjnych w okresie od 13 grudnia do 31 marca 1943 roku nauka odbywała się tylko dwa razy w tygodniu ze względu na „oszczędność opału”.W maju 1943 roku maturę z zakresu liceum handlowego zdawało 10 eksternów tajnego nauczania. Po wojnie otrzymali oni świadectwa dojrzałości liceum handlowego wydane przez władze oświatowe.W roku szkolnym 1943/44 władze okupacyjne zezwoliły na otwarcie tylko 2 oddziałów klasy I i 2 oddziałów klasy II Publicznej Szkoły Handlowej. Zredukowano stan ilościowy grona pedagogicznego do 11 osób, podnosząc jednocześnie obowiązujące pensum godzin dla nauczycieli do 26 godzin lekcyjnych tygodniowo.

Latem 1943 roku budynek szkoły zajmuje wojsko niemieckie, zarządzając w nim szpital wojenny. Skromna szkoła z 4 oddziałami przenosi się do budynku poklasztornego, zwanego „pustkami”, gdzie przebywa do 16 stycznia 1945 roku, dnia wyzwolenia Miechowa spod okupacji hitlerowskiej.

Po odzyskaniu niepodległości rozpoczęła się natychmiast gorączkowa praca nad odbudową instytucji i przedsiębiorstw zniszczonych przez okupanta. Podjęły działalność  zamknięte przez Niemców szkoły średnie. Szkoła przybrała tam nazwę „Miejskie Koedukacyjne Gimnazjum Kupieckie” i rozpoczęła naukę już 1 lutego 1945 roku w budynku prywatnym o małej powierzchni użytkowej przy ulicy Sobieskiego 1.

Szkoła liczyła 6 oddziałów, utrzymywała się z opłat czesnego. Dyrektorem szkoły został Józef Wędzki, a od kwietnia Emil Biedrzycki. W roku szkolnym 1945/46 szkoła liczyła 10 oddziałów, a grono pedagogiczne powiększyło się o nowych nauczycieli. Przybyli: L. Kozar, R. Kowalczuk, ks. Kurdybanowski,     L. Stobierski, Tyliszczek, Ziemnicki. Absolwenci Gimnazjum uczęszczają do I klasy liceum.

W roku szkolnym 1946/47 szkoła liczyła ogółem 8 oddziałów klas gimnazjum i liceum. Sytuacja materialna była bardzo trudna. Nauczyciele zamiast poborów otrzymywali tylko zaliczki. Nie ma podręczników, elektroniczność wieczorami jest wyłączana, wiele lekcji przepada. Mimo tylu trudności w czerwcu egzamin dojrzałości składa 37 absolwentek i absolwentów.

Z początkiem roku szkolnego 1947/48 szkoła przenosi się do budynku Szkoły Podstawowej przy ul. M. Konopnickiej i razem z nią dzieli ten lokal przez jeden rok.

W tym czasie Miejskie Koedukacyjne Gimnazjum Handlowe liczyło 4 oddziały, Liceum Handlowe 2 oddziały i zorganizowane Liceum Handlowe dla Dorosłych 1 oddział klasy pierwszej. Opuszcza szkołę dyrektor Emil Biedrzycki, a funkcję dyrektora obejmuje mgr Janina Buczyńska.

We wrześniu 1948 roku szkoła znów zmienia swoje lokum, przenosząc się na ul. Sobieskiego 8, gdzie przez jeden rok pracuje obok Wojskowej Komendy Rejonowej. W małym jednopiętrowym budynku.

W tym roku szkolnym szkoła posiada: Miejskie Koedukacyjne Liceum Administracyjno – Handlowe I stopnia z dwoma oddziałami klasy I, Miejskie Koedukacyjne Liceum Handlowe z klasą II, III i IV, Liceum Administracyjno – Handlowe – klasa wstępna, Liceum Handlowe dla Dorosłych – klasa II.

W roku szkolnym 1949/50 szkoła wraca do budynku Szkoły Podstawowej i zajmuje tu drugie  trzecie piętro. W dniu 27 października szkoła została upaństwowiona. Istnieją teraz : Państwowe Koedukacyjne Liceum Administracyjno – Handlowe I stopnia – 4 oddziały, Państwowe Gimnazjum Handlowe – klasa III i Państwowe Liceum Handlowe – 4 oddziały. W grudniu dyrektor szkoły mgr Janina Buczyńska została przeniesiona do Szkoły Metalowej w Miechowie, a na jej miejsce dyrektorem został Roman Kowalczuk.

W roku szkolnym 1950/51 szkoła liczyła ogółem 10 klas. Egzamin dojrzałości złożyło 67 absolwentów. W następnym roku szkoła została przyjęta przez Ministerstwo Handlu Wewnętrznego i zmieniła nazwę na „Technikum Handlowe Ministerstwa Handlu Wewnętrznego”. Stan ten nie trwał długo, bo już 1 lipca 1953 roku szkoła została przejęta przez Centralę Rolniczą Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” w Warszawie. Związek Nauczycielstwa Polskiego przystąpił do systematycznego szkolenia ideologicznego nauczycieli. Szkoleniem objęto wszystkich nauczycieli i kończyło się ono egzaminem państwowym. Nauczanie zostało skrócone do lat trzech, przy wydatnym opracowaniu przedmiotów humanistycznych. Z programu nauczania skreślono język angielski.

W roku szkolnym 1954/55 naukę przedłużono do czterech lat, wprowadzono naukę języka niemieckiego. Zmieniono nauczanie religii w szkole. Egzaminu dojrzałości w tym roku nie było.

W następnym roku szkolnym dzięki funduszom z Centrali Rolniczej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska”, które były dość znaczne, szkoła zakupiła wiele pomocy naukowych, wzbogaciła bibliotekę szkolną. Egzamin dojrzałości odbywał się w 2 częściach: w kwietniu młodzież zdawała egzamin z języka polskiego i matematyki, a w czerwcu przedmioty zawodowe. Z końcem roku szkolnego wprowadzono jednolite stroje dla dziewcząt, a mianowicie granatowe spódniczki, białe bluzki i granatowe fartuszki.

We wrześniu 1956 roku na posiedzeniu Rady Pedagogicznej stwierdzono, że szkoła stosuje nadmierny liberalizm wobec uczniów. Postanowiono zwiększyć wymagania, a jednocześnie realizować hasło „bliżej ucznia”. W grudniu miało miejsce włamanie do pokoju nauczycielskiego. Z dziennika klasy III a wydarto część kartek z ocenami i spalono je na korytarzu. Po przeprowadzonych dochodzeniach, jeden z uczniów tej klasy został usunięty ze szkoły.

Od stycznia 1957 roku rozpoczęto intensywne starania o rewindykację budynku przy ul. Sobieskiego 8, skąd szkoła została usunięta w roku 1949. W ich wyniku zajmująca ten budynek Wojskowa Komenda Rejonowa została przeniesiona do budynku przy ul. Sienkiewicza 32. W okresie wakacji po przeprowadzeniu remontu szkoła przenosi się do odzyskanego budynku.

Rok szkolny 1957/58 rozpoczęto we własnym budynku, który polepszył znacznie ciężkie dotychczasowe warunki oraz przesądził o dalszym istnieniu szkoły.

Od roku szkolnego 1958/59 szkoła przybiera nazwę „Technikum Ekonomiczne”, a naukę przedłużono do lat pięciu. W tym roku rozpoczęła działalność Zasadnicza Szkoła Handlowa – kształcąca sprzedawców.

Z końcem roku szkolnego 1959/60 odchodzi ze szkoły dyrektor Roman Kowalczuk. Przez parę miesięcy funkcję dyrektora pełni mgr Stefan Bryliński. Od grudnia 1960 roku dyrektorem szkoły zostaje Marian Wilczyński.

W styczniu 1961 roku nawiązano ścisła współpracę z Zarządem PSS, która objęła patronat nad szkołami. Od tego roku datuje się szybki rozwój obu szkół. Zwiększa się liczba oddziałów i liczba młodzieży.

Rok szkolny 1962/63 to czas usilnych starań Dyrekcji i Komitetu Rodzicielskiego o uzyskanie nowej siedziby dla szkół po Liceum Ogólnokształcącym, które kończyło budowę nowego obiektu szkolnego. Starania przyniosły pozytywny efekt. W grudniu 1963 roku szkoły liczące 12 oddziałów przechodzą do pozyskanego budynku przy ul. Racławickiej 23, który służy im do dnia dzisiejszego. Budynek przy ul. Sobieskiego 8 przeznaczony został na wspólny internat dla uczennic Technikum Ekonomicznego i Liceum Ogólnokształcącego. Skończyła się ciągła tułaczka szkół.

W roku szkolnym 1964/65 w szkołach jest już 14 oddziałów. Dochodzi jeden oddział klasy I – Wydział dla Pracujących oraz klasa pierwsza 3- letniego Technikum Ekonomicznego po SPR. Szkolnictwo zawodowe wychodzi naprzeciw potrzebom gospodarki narodowej i kształci zgodnie z jej wymaganiami. Przygotowują szkoły absolwentów do pracy w instytucjach i zakładach usługowych na stanowiskach ekonomicznych, handlowych, administracji terenowej oraz w wiejskim obrocie towarowym.

Budynek szkoły wymagał kapitalnego remontu. Zaznaczyć tu należy, że budynek ten został zakupiony w 1920 roku od rodziny Gurbielów ze środków finansowych zgromadzonych przez rodziców uczniów Gimnazjum z społeczeństwa Miechowa i przekazany dla Gimnazjum miechowskiego. Prace remontowe rozpoczęto 1 marca 1965 roku.

W roku szkolnym 1965/66 następuje dalszy rozwój szkół. W szkołach jest już 18 oddziałów , uczy się 547 uczniów. Przy nieprzerwalnej nauce trwają prace remontowe. Warunki nauki są trudne, zwłaszcza, że zostaje wymieniane ogrzewanie piecowe na centralne ogrzewanie.

W związku z reorganizacją szkolnictwa następuje z dniem 1 września 196 roku zmiana nazwy szkoły z Technikum Ekonomicznego na Liceum Ekonomiczne o 4 – letnim cyklu kształcenia.

W ciągu roku szkolnego 1970/71 umiera dyrektor Marian Wilczyński, a obowiązki dyrektora przejmuje mgr Marian Krzysztowczyk.

Od początku roku szkolnego 1971/72 dyrektorem szkoły zostaje mgr Jan Kwaśniewski – inspektor Wydziału Oświaty Powiatowej Rady Narodowej w Miechowie. W roku tym powołano w miejsce Zasadniczej Szkoły Handlowej, Zasadniczą Szkołę Dokształcającą, kształcącą młodocianych pracowników w różnych zawodach dla potrzeb gospodarki uspołecznionej, nieuspołecznionej, handlu i rzemiosła.

W marcu 1973 roku umiera dyrektor mgr Jan Kwaśniewski, do końca roku szkolnego obowiązki dyrektora pełni mgr Marian Krzysztowczyk.

II – Działalność szkół w latach 1973-2004

Z dniem 1 sierpnia 1973 roku władze oświatowe powołują mnie na stanowisko dyrektora Liceum Ekonomicznego i Zasadniczej Szkoły Dokształcającej w Miechowie.

W roku szkolnym 1973/74 stan organizacyjny szkół był następujący:

Liceum Ekonomiczne:

Ekonomika i organizacja przedsiębiorstw – 4 klasy
Wiejski obrót towarowy – 3 klasy
Zasadnicza Szkoła Dokształcająca – 6 oddziałów

Ogółem – 556 uczniów

Grono pedagogiczne tworzyli nauczyciele:

Józef Tochowicz dyrektor – matematyka
Elżbieta Bielecka – matematyka
Stefan Bryliński – j. angielski
Marian Hac – przedmioty ekonomiczne
Henryk Czyż – towaroznawstwo, przedmioty ekonomiczne
Jan Dudkiewicz – przedmioty ekonomiczne, chemia
Andrzej Kmita – fizyka
Marian Krzysztowczyk – prawoznawstwo, ekonomia polityczna
Stefan Mróz – j. polski
Genowefa Ochońska – przedmioty ekonomiczne
Alicja Pajda – j. polski
Edward Soczówka – księgowość
Helena Zaprzalska – historia, geografia
Bogumiła Zdankiewicz – j. rosyjski
Krystyna Żychowicz – wychowanie fizyczne
Jan Żak – przysposobienie obronne

Budynek szkolny, zdaniem ekspertów, powinien być poddany kapitalnemu remontowi. Zarysowane mury, drewniane stropy, niefunkcjonalne klatka schodowa muszą zostać poddane remontowi i adaptacji.

Zarząd ówczesnego PZGS w Miechowie, widząc potrzebę podnoszenia kwalifikacji zawodowych swoich pracowników, zwrócił się do władz oświatowych, dyrekcji szkoły i dyrekcji Zespołu Szkół Ekonomicznych w Olkuszu z prośbą o zorganizowanie w szkole Liceum Ekonomicznego Zaocznego na podbudowie Zasadniczej Szkoły Zawodowej, jako filii ZSE w Olkuszu. Prośbę uwzględniono i od 1 lutego 1975 roku otwarto wymienioną Filię, którą następnie 1 września 1990 roku włączono do Zespołu Szkół Zawodowych   w Miechowie. Kuratorium Oświaty i Wychowania w Kielcach, któremu w wyniku nowego podziału administracyjnego kraju zaczęły podlegać nasze szkoły, z dniem 1 września 1975 roku powołało Zespół Szkół Zawodowych, w skład którego weszły aktualnie pracujące szkoły.

We wrześniu 1975 roku rozpoczęto remont budynku szkolnego, który trwał do grudnia 1977 roku. Na czas remontu szkołę przeniesiono do budynku zastępczego po Wojskowej Komendzie Rejonowej przy ul. Sienkiewicza 32. Zaznaczyć należy, że całe wyposażenie szkolne przeniosło do budynku zastępczego, a po remoncie do budynku wyremontowanego grono profesorskie z młodzieżą przy pomocy środków transportowych Jednostki Wojskowej w Niedźwiedziu, nie ponosząc żadnych wydatków finansowych.

Z Jednostką Wojskową szkoła utrzymywała kontakty z racji uzupełniania w Liceum Ekonomicznym średniego wykształcenia przez dość liczną grupę żołnierzy zawodowych tej jednostki.

W ramach remontu wymieniano stropy, zlikwidowano z budynku klatkę schodową, umieszczając ją w przybudówce, a wygospodarowaną przestrzeń wykorzystano na urządzenie pomieszczeń dla administracji szkoły oraz przestrzennego korytarza, zastępującego aulę szkolną.

Praca w budynku zastępczym była bardzo trudna. Izbami lekcyjnymi były małe zawilgocone pomieszczenia biurowe, a zespoły klasowe były bardzo liczne.

Od 1 września 1975 roku otwarto w Liceum Ekonomicznym nową specjalność – finanse i rachunkowość.

Z dniem 1 września 1977 roku Zasadnicza Szkoła Zawodowa Dokształcająca zmienia nazwę na Zasadnicza Szkoła Zawodowa Nr 2.

Od roku szkolnego 1978/79 Kuratorium Oświaty i wychowania w Kielcach przyznała szkole etat zastępczy dyrektora. Na stanowisko w-ce dyrektora powołano mgr Jana Dudkiewicza. W tym roku szkolnym w Zespole było 12 oddziałów klas licealnych, 7 oddziałów ZSZ-D, uczyło się 597 uczniów oraz na Wydziale Zaocznym Liceum Ekonomicznego- Filia w Miechowie w dwóch oddziałach uczyło się 134 słuchaczy.            

Urząd Miasta i Gminy w Miechowie, odpowiadając na prośbę dyrekcji szkoły, w roku 1978 przekazał szkole przyległą do obejścia szkoły, od strony wschodniej, działkę zabudowaną starym jednorodzinnym budynkiem. Obiekt został rozebrany przez młodzież, gruz wywieziony przez rodziców uczniów, a plac zniwelowany i przeznaczony na teren rekreacji i ćwiczeń gimnastycznych. Obecnie na części tej działki stoi wybudowana w latach późniejszych sala gimnastyczna. Wymienionymi pracami wyburzeniowymi i niwelacją kierował społecznie mgr Andrzej Kmita.

W roku szkolnym 1984/85 przechodzi na emeryturę z-ca dyrektora mgr Jan Dudkiewicz. Od 1 stycznia 1985 roku w-ce dyrektorem szkoły zostaje mgr Stanisław Kluza.

Od następnego roku szkolnego szkołą uzyskuje etat kierownika szkolenia praktycznego. Z dniem 1 września 1985 roku na stanowisko to powołano   mgr Zbigniewa Żabińskiego.

W roku szkolnym 1985/86 w Zespole było 11 oddziałów klas licealnych z liczbą 317 uczniów. Ukończyło szkołę lub uzyskało promocję do klasy wyższej 99,3 % ogólnego stanu. W ZSZ w 9 oddziałach było 32 uczniów i promocję uzyskało 97,9 % ogółu uczniów.

Duża liczba oddziałów, a mała ilość sal lekcyjnych była powodem, że trzy razy w tygodniu nauka odbywała się na dwie zmiany. Słuchacze Zaocznego Liceum Ekonomicznego uczęszczali na zajęcia w soboty po południu i w niedzielę. Zatrudnionych było 24 nauczycieli etatowych oraz 10 nauczycieli dochodzących, pracujących w niepełnym wymiarze godzin.

W roku tym wymieniono pokrycie dachu blachą cynkową. W szatni wykonano boksy dla każdej klasy, unikając kradzieży i zamiany obuwia.

Od roku szkolnego 1987/88 szkoła prowadzi pracę dydaktyczno – wychowawczą przez 5 dni w tygodniu.

Lata następne to dalszy rozwój szkół, zwiększa się ilość oddziałów, wzbogaca się majątek szkolny. Okres transformacji ustrojowej kraju wpływa na zmiany w oświacie. W roku szkolnym 1990/91 powraca do szkół nauczanie religii, w salach lekcyjnych zawieszono krzyże.

W roku szkolnym 1992/93 Zespół Szkół Zawodowych tworzyły:

• Liceum Ekonomiczne dla młodzieży niepracującej – 14 oddziałów
• Liceum handlowe – 1 klasa
• Zasadnicza Szkoła Zawodowa – 13 oddziałów
• Zaoczne Liceum Ekonomiczne – 2 oddziały

Łącznie w Zespole było 30 oddziałów, w których uczyło się 897 uczniów i słuchaczy.

Zatrudnionych było 30 etatowych nauczycieli, 2 księży katechetów i 6 nauczycieli dochodzących. W ciągu roku szkolnego odchodzi ze szkoły kierownik szkolenia praktycznego mgr Zbigniew Żabiński i obejmuje stanowisko dyrektora Liceum Ogólnokształcącego w Miechowie. Stanowisko kierownika szkolenia praktycznego od nowego roku szkolnego powierzono mgr Zbigniewowi Budzińskiemu.

W szkole wychodzi gazetka GAFEL ( Grono Ambitnych Felietonistów Ekonomicznego Liceum).

Zespól redakcyjny tworzą uczniowie. Tematyka gazetki to: aktualności, wywiady, nowości muzyczne, rozrywki, horoskop i inne. Opiekę nad zespołem redakcyjnym sprawował w-ce dyrektor mgr Stanisław Kluza. Pomocą w składzie i wydaniu gazetki służył mgr Władysław Mastrzykowski.

Pod koniec lat 90-tych ze środków, w głównej mierze rodziców uczniów i sponsorów, zakupiono komputery i urządzono trzy pracownie komputerowe oraz zakupiono niezbędnie potrzebny szkole sprzęt audiowizualny.

W roku 1997 zorganizowano zjazd absolwentów z lat 1947-1958.

Z dniem 1 stycznia 1999 roku wprowadza się nowy podział administracyjny Kraju. Powstają powiaty. Powiat miechowski wchodzi w skład województwa małopolskiego. Szkoły średnie podlegają finansowo i administracyjnie Starostwu Powiatowemu, a merytorycznie Kuratorium Oświaty w Krakowie, czyli organem prowadzącym jest Starostwo Powiatowe,   a nadzorującym Kuratorium. Od 1 września istnieją 6- letnie szkoły podstawowe i 3- letnie gimnazja.

Dzięki dużej pomocy rodziców uczniów i wsparciu finansowym Starostwa Powiatowego, w roku 2000 wykonano elewację budynku szkolnego. Odrestaurowany budynek stał się jednym z najładniejszych obiektów w mieście. W tym też roku uporządkowano obejście szkoły i estetycznie je zagospodarowano, sadząc dużo iglaków, róż i innych krzewów ozdobnych.

W roku szkolnym 2001/02 nie ma naboru do klas pierwszych tutejszych szkół. Naukę w dotychczasowych 4- letnich liceach dla uczniów klas II   i III wydłużono do 5 lat. Absolwenci gimnazjów przychodzą do szkół ponadgimnazjalnych od 1 września 2002 roku.

Uchwała Nr XXXII/212/02 Rady Powiatu w Miechowie z dn. 25.02.2002 roku w sprawie ustalenia planu sieci publicznych szkół ponadgimnazjalnych w p. III ustala się co następuje: Z dniem 31 sierpnia 2002 roku rozwiązuje się Zespół Szkół Zawodowych z siedzibą w Miechowie i tworzy się z dniem 1 września 2002 roku Zespół Szkół Nr 1 z siedzibą w Miechowie ul. Racławicka 23, w skład których wchodzą dotychczasowe i nowo tworzone typy szkół:

1. 3- letnim Liceum Profilowanym o profilu ekonomiczno – administracyjnym
2. 4- letnim Technikum kształcącym w zawodach:
   • technik ekonomista
   • technik handlowiec
   • technik technologii żywności
3. 2 – letnia Zasadnicza Szkoła Zawodowa kształcąca w zawodach:
   • sprzedawca
   • piekarz
   • wielozawodowa
4. Szkoła Policealna kształcąca w zawodzie technik rachunkowości.
   W roku szkolnym 2003/04 w Zespole Szkól Nr 1 były szkoły:
   1. Liceum Ekonomiczne z 10 oddziałami
   2. Liceum Handlowe z 2 oddziałami
   3. Technikum, w zawodzie:
      • technik ekonomista z 4 oddziałami,
      • technik handlowiec z oddziałami,
      • technik technologii żywności z 2 oddziałami
   4. Liceum Profilowane z 2 oddziałami,
   5. Zasadnicza Szkoła Zawodowa z 3 oddziałami,
   6. Liceum Handlowe dla Dorosłych z 2 semestrami.

Ogółem w Zespole było 27 oddziałów, w których uczyło się 858 uczniów i słuchaczy.

W roku tym grono pedagogiczne tworzyli:

1. Nauczyciele etatowi zatrudnieni w pełnym wymiarze godzin:

Józef Tochowicz dyrektor – matematyka
Stanisław Kluza w-ce dyrektor – przedmioty ekonomiczne
Zbigniew Budziński kierownik szkolenia praktycznego – zasady rachunkowości
Maria Barczyńska – pracownia ekonomiczna
Ewa Bierońska – przedmioty ekonomiczne
Anna Budzińska – j. rosyjski
Edyta Duszyc – przedmioty ekonomiczne
Regina Gawęcka  matematyka
Piotr Grządziel – j. francuski
Agata Gołąb – przedmioty ekonomiczne
Maria Idzik – j. polski
Zofia Jędrzejewska – matematyka
Elżbieta Koprowska – matematyka
Joanna Kowalska – przedmioty ekonomiczne
Henryk Kowalczyk – fizyka
Jadwiga Kucharska – rachunkowość
Katarzyna Lis – j. angielski
Małgorzata Łowicka – Gęgotek – biologia, chemia
Agata Malinowska-Sepielak – przedmioty ekonomiczne
Barbara Markiewicz – rachunkowość
Władysław Mastrzykowski – przedmioty ekonomiczne
Barbara Mazur – j. polski
Dorota Mucha – rachunkowość
Katarzyna Mucha – historia, WOS
Teresa Mucha – przedmioty grupy spożywczej
Jolanta Musiał-Hac – j. angielski
Danuta Nowak – biblioteka
Małgorzata Podsiadło – wychowanie fizyczne
Alicja Powroźnik – wychowanie fizyczne
Marta Rutecka – przedmioty ekonomiczne
Ewa Skrzyniarz – przedmioty ekonomiczne
Małgorzata Stachurska – j. polski
Danuta Staniek – historia, wychowanie do życia w rodzinie
Anna Stelmach – j. francuski
Beata Szarek – j. polski
Marzena Szych – j. angielski
Maria Tomaszczyk – geografia
Maria Tyrała – chemia, przedmioty grupy spożywczej
Andrzej Wachacki – wychowanie fizyczne
Marzena Walczak – przedmioty ekonomiczne
Leokadia Wesołowska – przysposobienie obronne
Jarosław Węgrzynowicz – fizyka
Renata Węgrzynowicz – przedmioty ekonomiczne
Jolanta Wojtiuk – wychowanie fizyczne
Helena Zaprzalska – historia, WOS
Roma Zaprzalska – biblioteka

1. Nauczyciele dochodzący – w niepełnym wymiarze godzin

Bogusława Bogacz – j. rosyjski
Iwona Borgiasz – j. niemiecki
Olszyna Mokrzycka – j. angielski
Pracownicy administracji i obsługi
Andrzej Jędras – sekretarz szkoł
Zofia Ordys – księgowa
Bogusława Adamus – sekretark
Anna Filipowska – pielęgniarka szkolna
Daniela Borowicz – woźna
Barbara Pycia – woźn
Małgorzata Tkaczewska – sprzątaczka
Anna Żaba – sprzątaczka
Alina Dziura – intendentka
Zdzisława Kołodziejczyk – kuchark
Krystyna Bujak – pomoc kuchenna
Krzysztof Jaros – palacz co
Henryk Jędras – palacz co
Robert Leszczyńsi – palacz co
Zbigniew Włodarczyk – palacz co

Miałem szczęście i zaszczyt w swoim 31- letnim okresie dyrektorowania, współpracować z ludźmi wysokiej kultury, odpowiedzialnymi, życzliwymi i bezkonfliktowymi, dobrze wykonującymi powierzone im zadania w zakresie kształcenia i wychowania młodzieży.

Nauczyciele tworzyli zżyte kolektywy, wszyscy starali się o jak najwyższy poziom kształcenia i osiągali dobre efekty, czego potwierdzeniem były wyniki egzaminu dojrzałości i przyjęcia na studia wyższe. Starsi wiekiem i doświadczeniem nauczyciele służyli pomocą młodszym kolegom, a ci darzyli ich na co dzień dużym szacunkiem. Oprócz obowiązkowych zajęć dydaktyczno – wychowawczych, każdy nauczyciel poświęcał swój czas i siły na pracę społeczną na rzecz młodzieży. Prowadzili kółka zainteresowań, opiekowali się organizacjami uczniowskimi, przygotowywali uroczystości szkolne. Bardzo wysoko ceniłem pracę części grona pedagogicznego, która troszczyła się o należyte utrzymanie obejścia szkoły. Zespoły uczniowskie pod ich kierownictwem pieliły i ukwiecały ogródek szkolny. Prace pielęgnacyjne prowadzono nie tylko w czasie tworzenia zajęć w szkole, ale również w czasie ferii i wakacji. Do tych nauczycieli należały miedzy innymi panie: B. Zdankiewicz, E. Ochońska, M. Gola, A. Powroźnik i J. Wojtiuk.

Nauczyciele poznawali się i integrowali między innymi na organizowanych spotkaniach kulturalno – oświatowych. Do tradycji szkoły należały wyjazdy do teatru, kina, na ogniska, wspólne grillowanie, a także herbatki z ciastem z okazji imienin nauczycieli. Przez szereg lat inicjatorem i organizatorem życia kulturalno – oświatowego grona była mgr Danuta Staniek.

Młodzież szkolna w wymienionych latach była zróżnicowana tak pod względem zdolności, pracowitości, solidności, jak i zachowania. Uczniowie Zasadniczej Szkoły Zawodowej byli intelektualnie słabsi, ale też stwarzali więcej problemów wychowawczych. Występujące zjawiska palenia papierosów, picia alkoholu, przypadki pobić kolegów, były na bieżąco rozwiązywane przez nauczycieli i wychowawców przy współudziale rodziców. Nie było przypadków zachowań złośliwych wobec nauczycieli, które przyniosłyby im krzywdę fizyczną lub psychiczną. Nieszkodliwe zachowania, odbiegające od przyjętych norm życia szkolnego występowały w pierwszym dniu wiosny i na prima aprilis. Klasy zamieniały się izbami lekcyjnymi, na tablicy dyżurni zamiast kredy kładli biały ser, uczniowie prowadzili lekcje i odpytywali nauczycieli itp.

Zdarzały się również nieszkodliwe, śmieszne wpadki uczniów, np. przy sprawdzaniu klasówki z matematyki, w jednym z zeszytów spotkałem, przy częściowym rozwiązywaniu zadania zapis „dalej rozwiąż sobie sam”. Jak się później okazało, uczeń dosłownie przepisał ściągę otrzymaną od kolegi.

Duża część absolwentów podejmowała studia wyższe, nie tylko ekonomiczne. Wśród absolwentów są: ekonomiści, poloniści, historycy, geografowie, wuefiści, prawnicy, stomatolodzy, oficerowie wojska i policji, aktorzy, księża i inni. Niektórzy wracali do swojej szkoły i zasilali grono pedagogiczne, służąc swoją wiedzą młodszemu pokoleniu środowiska, z którego wyszli.

Z końcem roku szkolnego 2003/04 przeszedłem na emeryturę. W następnym roku szkolnym funkcję dyrektora szkół Zespołu Szkół Nr 1 pełnił mój zastępca mgr Stanisław Kluza.

14 lipca 2005 r. funkcję dyrektora Zespołu Szkół Nr 1 w Miechowie objęła mgr inż. Marzena Samborska.                

Rozpoczynając pracę, pani dyrektor wypowiedziała słowa, będące zapowiedzią nadchodzących zmian:

Pragnę realizować podstawowe zadania szkoły, które często bywają najtrudniejsze. Chcę zawsze pamiętać o tym, że szkoła jest w pierwszej kolejności dla uczniów, a z drugiej strony dobra szkoła dobrym nauczycielem stoi.
Pragnę dać uczniom świadomość korzeni i przypiąć im skrzydła, oczywiście pamiętając o głównej roli rodziców w procesie wychowania.
Uważam, że przez edukację, która jest oparta na prawdzie, człowieczeństwie i miłości do swojej małej ojczyzny i Polski, możemy wejść   w XXI wiek jako naród prawdziwie wolny, szanujący i znający swoją historię   oraz dziedzictwo. 
W tym duchu będę starała się pracować. Mam  nadzieję, że uda mi się godnie kontynuować dorobek moich poprzedników.